گروه تلویزیون- زینب علیپور: آرام است و کم حرف و محجوب و از این نظر بی شباهت به سارای سریال «سایه بان» نیست. می توان گفت با بازی در فیلم سینمایی «یک روز به خصوص» همایون اسعدیان شروع خوبی در سینما داشته است. پس از آن با محمدحسین لطیفی در سریال «سر دلبران» همکاری کرده و این شبها سارای «سایه بان» به کارگردانی برادران محمودی است. دختر آرام و کم حرف که در شرف ازدواج است و یکباره با سفر نامزدش آرمان به تاجیکستان، کاخ آرزوهایش فرو می ریزد. اما از هیچ کسی گله مند نیست و با وجود ناراحتی قلبی که دارد، همه ناراحتی و دل شکستگی اش را با خود به خلوت تنهایی اش می برد. «سایه بان» به روزهای پایانی پخش نزدیک می شود و تا به امروز توانسته مخاطبان بسیاری با با خود همراه کند. افسانه کمالی یکی از بازیگران جوان این مجموعه است که با نوع بازی و نقشی که در این کار دارد، باعث همذات پنداری مخاطبان این سریال با شخصیت سارا شده است. از این رو بانی فیلم با او درباره این مجموعه گفت و گویی داشته که در ادامه می خوانید:
حال که به روزهای پایانی پخش سریال نزدیک می شویم، برایمان بگویید که این روزها مشغول بازی در چه کاری هستید؟
– چند پیشنهاد داشتم که در حال مطالعه فیلمنامه ها هستم. بیشتر از این نمی توانم توضیح بدهم.
شما تجربه سینمایی و تلویزیونی در کنار هم دارید. با توجه به بازخوردی که از بازی در «سایه بان» گرفتید، تصمیمتان برای ادامه کار چیست؟ سینما را ترجیح می دهید یا تلویزیون؟
– فکر می کنم فیلمنامه، گروه و نقشی که به من پیشنهاد می شود از هر چیزی برایم مهمتر است. خیلی سینما و یا تلویزیونی بودن کار برایم اهمیت ندارد. فیلمنامه و نقشی که به من پیشنهاد می شود برایم مهم است و کارگردان و گروهی که با آنها همکاری می کنم.
و اینکه قطعا می دانید وقتی در قالب یک نقش خوب بازی کنید، اغلب پیشنهادها شبیه به همان نقش است. بعد از این سریال، این اتفاق برای شما هم افتاده است؟
– خوشبختانه این دو سه کاری که به من پیشنهاد شده و در حال مطالعه فیلمنامه ها هستم، نقش ها شبیه به سارا نبوده است. اگر چنین اتفاقی هم بیفتد و نقش های شبیه به سارا به من پیشنهاد شود، من تلاشم را می کنم تا به گونه ای بازی کنم که شبیه به آن نباشد و آن شخصیت را تکرار نکنم.
منظورتان این است که به توانایی بازیگر هم برمی گردد که تا چه حد از کلیشه شدن پرهیز کند؟
– بله به نظر من به توانایی خود بازیگر هم برمی گردد که چطور بتواند حتی نقش تکراری را متفاوت بازی کند.
خب از سارای سایه بان بگویید و اینکه چقدر این شخصیت را دوست داشتید و چقدر به لحاظ اخلاقی شبیه به خودتان است؟
– سارا دختر خوبی است و دوستش داشتم. می توانم بگویم ۵۰ درصد از شخصیت سارا را دارم و در کل آدم آرامی هستم و از این نظر خیلی در بازی به من کمک کرد. ضمن اینکه نویسنده و کارگردان محترم سریال هم خیلی به من در نزدیک شدن به سارا کمک کردند.
یکی از اتفاقات جالب این سریال همکاری مجدد شما با مجتبی پیرزاده بود که در فیلم همایون اسعدیان هم با هم کار کرده بودید. با توجه به اینکه شما در این سریال نقش خواهر و برادر داشتید، چقدر این همکاری در باورپذیری این ارتباط موثر بود؟
– بله خیلی اتفاق خوبی بود. چون ما سکانس های بسیاری با هم داشتیم و این آشنایی خیلی به کار کمک کرد و به قول شما توانستیم ارتباط خواهر وبرادری و این ارتباط نزدیک را به خوبی نشان بدهیم.
از فضای این کار و همکاری با کارگردان هایی که تجربه سینمایی پیش از این داشتند و بازیگران پیشکسوتی که در این کار حضور داشتند هم می گویید؟
– خیلی راحت و مطمئن می توانم بگویم افسانه کمالی با هر تجربه ای که در زمینه بازیگری داشته، با افسانه کمالی بعد از این سریال خیلی متفاوت است.
از چه نظر؟
– من بی نهایت در این سریال از کارگردان ها و بازیگران یاد گرفتم. تمام سخت گیری هایی که من سر فیلم سینمایی «یک روز به خصوص» داشتم، نوع دیگر و از جنس دیگر به روش برادران محمودی در این سریال دیدم و از تک تک روزهایی که سر صحنه می رفتم، از کار لذت بردم و یاد گرفتم. فکر می کنم این سریال برای من و بازیگران جوان این کار تجربه بسیار خوبی بود. چون خیلی در این کار یاد گرفتیم و تمام تلاش و سعی مان را هم کردیم تا بازی خوبی ارائه بدهیم. البته اینکه تا چه حد توانسته ایم در این زمینه موفق باشیم که نظر منتقدان عزیز است. اما ما تمام توانمان را برای این کار گذاشتیم.آن هم در آن زمان کوتاه چهار ماهی که برای این کار داشتیم، که فکر می کنم اگر زمان بیشتری داشتیم، قطعا کار بهتری هم می شد و مخاطبان بیشتر از این هم می توانستیم داشته باشیم.
کار با دو کارگردان و دو گروه برای شما سخت نبود؟
– نه چون به واسطه اینکه برادر هستند، خط مشی یکی داشتند و آنقدر حرفه ای بودند که ما با هیچ مشکلی برخورد نکردیم.
شهرت که بخشی از این حرفه است. بازی در یک سریال تلویزیونی هم مزید برعلت می شود. بنابراین چقدر این شناخته شدن در ابتدای راه برای شما جالب و جذاب بود؟
– بله همه من را به نام سارای سایه بان می شناسند و بیشتر در برخوردهایی که داشتم، دلشان برای من می سوخت و از من می پرسیدند بالاخره با غفور ازدواج می کنی یا آرمان؟ به من می گفتند ما با گریه های شما گریه می کردیم و از این نظر خیلی با این شخصیت همذات پنداری می کردند و برای من که بار اول بود خیلی جالب بود که مردم تا این حد غرق داستان شده اند و از این نظر واکنش های مردم و لطفی که به من داشتند، باعث خوشحالی من می شد.
همین موضوع چقدر می تواند در حضور و فعالیت شما در تلویزیون موثر باشد؟
– من برای بازی در سریال «سر دلبران» مدام با دوستان به یزد می رفتیم. در یکی از سفرهایی که در کنار آقای سلطانی و خانم تسلیمی و آقای دهقان بودم، خانم و آقای میانسالی با دیدن این عزیزان گفت که من خیلی این بازیگران را دوست دارم و دلخوش ما این است که این عزیزان را شبها در تلویزیون می بینیم و با آنها زندگی می کنیم. این برخورد به قدری برای من جذاب و خوشایند بود که تصمیم گرفتم اگر باز هم به من سریالی پیشنهاد شود که فیلمنامه و نقش را دوست داشته باشم، می پذیرم و با تمام توانم و انرژی ام کار می کنم تا سال های بعد هم این اتفاق برای من بیفتد و مردم از دیدن من خوشحال شوند و من را هم به این اندازه دوست داشته باشند. به نظر من این حس و انرژی و لطف مردم خیلی با ارزش است.
حالا که درباره سریال «سر دلبران» گفتید، درباره نقشی که در این سریال بازی کرده اید هم کمی توضیح می دهید؟
– من در این سریال نقش خیای کوچکی دارم. چون قطعا می دانید که محوریت داستان برزو ارجمند و متین ستوده هستند.
به هر حال بازی کردن در سریالی که محمدحسین لطیفی کارگردان آن باشد هم اتفاق خوبی برای بازیگر جوانی مثل شماست و کوتاهی و بلندی نقش چندان مهم نیست.
– بله قطعا. من خیلی خوشحالم که با کارگردان های خوبی تا به امروز کار کرده ام و از همه آنها تجربیات بسیاری را آموخته ام. در این سریال هم با کارگردان حرفه ای و خوبی مثل آقای لطیفی همکاری کردم و نقش دختر آقای سلطانی را بازی کرده ام که اختلاف نظرهایی با پدرم در داستان دارم. همکاری با چنین کارگردانی آن هم در یک کار مناسبتی که قرار است ماه رمضان پخش شود، برای من انگیزه های خوبی بودند.
لهجه خاصی هم در این کار دارید؟
– نه همه بازیگران به جز یکی دو نفر که خودشان یزدی هستند و آقای سلطانی که به لهجه شیرین اصفهانی صحبت می کنند، همگی بدون لحن و لهجه خاصی بازی کرده اند.
معمولا سریال هایی که در ماه رمضان روی آنتن می رود، کارهای پرمخاطبی هستند. نظر شما به عنوان یکی از بازیگران این مجموعه چیست؟ فکر می کنید «سردلبران» بتواند به یکی از سریال های پرمخاطب تبدیل شود؟
– فیلمنامه که برای من خیلی جذاب بود. ضمن اینکه من در کار دیدم که آقای ارجمند هم از جان و دل برای این نقش مایه گذاشتند. آن هم در گرمای ۴۰- ۵۰ درجه یزد که مدام آفیش بودند. خیلی کار سختی برای همه بازیگران بود و من شاهد بودم که چطور همه بازیگران این سریال با تمام تلاششان کار کردند و برای نقش هایشان زحمت کشیدند. بنابراین به دلیل اینکه همه با عشق سر این سریال رفتند و کار کردند، من ماطمینان دارم که سریال خوبی خواهد شد و مردم هم دوست خواهند داشت.
شما در سینما و تلویزیون با کارگردان های خوبی همکاری داشته اید. چقدر این اتفاق به شانس مربوط می شود؟
– شروعش که در واقع از خوش شانسی من بود که توانستم با آقای اسعدیان همکاری کنم. در ادامه برای بازی در سریال با من تماس می گرفتند، اما وقتی برای سریال «سردلبران» با من تماس گرفته شد، انتخابم همکاری با آقای لطیفی بود. با اینکه کار در شهرستان بود و سختی های خودش را داشت. به هر حال این شانس را هم داشتم که کارگردان های خوبی از ابتدا به من پیشنهاد همکاری بدهند.
شما در ابتدای این مسیر هستید و برخی از بازیگران جوان از ابتدا سعی می کنند که دیده و شناخته شوند و بعد از مدتی گزیده کار شوند. بنابراین تصمیم شما در این زمینه چیست؟
– من به این شکل خط کشی نمی کنم. فیلمنامه ها را می خوانم و با دوستانم در رابطه با آن پیشنهاد مشورت می کنم و بعد انتخاب می کنم. چون فکر می کنم هیچ کسی پیش از اینکه یک کاری ساخته شود، از نتیجه آن مطمئن نیست. بعد که کار پخش می شود و مردم می بینند، می توان نتیجه گرفت انتخاب خوبی بوده یا نه. به همین دلیل من همه تلاشم را می کنم تا در کاری بازی کنم که قرار است با آن کار زندگی کنم و یاد یگیرم و تجربه کسب کنم. ضمنا فقط ۵۰ درصد نتیجه کار به بازیگر و توانایی اش برمی گردد و خوب بودن یک کار به عوامل دیگری هم برمی گردد.
معمولا بازیگران جوانتر در بدو ورود به این حرفه، چندان نگاه جدی ای به بازیگری ندارند. پس از فیلم «یک روز به خصوص» نگاه شما تا چه اندازه به این حرفه جدی تر شد؟ به خصوص اینکه شما در رشته دیگری هم تحصیل کرده اید.
– من از همان ابتدای کار و در فیلم آقای اسعدیان هم نگاه جدی به بازیگری داشتم. قرار بود که برای تحصیل در مقطع دکترا از ایران بروم. اما در این دوراهی که بین رشته تحصیلی ام و بازیگری وجود داشت، پل های پشت سرم را خراب کردم و بازیگری را انتخاب کردم. بنابراین تصمیمم از همان ابتدا بسیار جدی بود. به همین دلیل یک سال دوره های آموزشی بازیگری را گذراندم و با فراخوانی که برای فیلم «یک روز به خصوص» داده شد من وارد این کار شدم و مسیر زندگی ام تغییر کرد و بین آدم هایی که برای تست آمده بودند، من انتخاب شدم. بازیگری خیلی حرفه جذاب و در عین حال پیچیده ای است. آدم وقتی وارد آن می شود تازه می فهمد که خیلی چیزها از این کار نمی داند و چقدر باید تلاش کند و یاد بگیرد. به این نکته هم خیلی معتقدم که اگر قرار باشد در کاری موفق باشی، باید تمام توانایی و انرژی و تخصص خودت را برای آن کار بگذاری. برای همین من رشته تحصیلی ام را کاملا کنار گذاشتم تا همه تمرکزیم روی این کار باشد.
تاثیری هم روی کار شما داشته و یا ممکن است در آینده به کارتان بیاید؟
– من فکر می کنم وقتی شما در یک رشته ای تحصیلات تکمیلی دارید، نگاه جستجوگرانه ای به همه چیز دارید و سعی می کنید و یاد می گیرید که راجع به همه چیز تحقیق کنید. آموزشی که من در این چند سال دیده ام باعث شد وقتی که درباره سینما مطالعه می کنم و یا فیلم می بینم، با یک نگاه خیلی دقیق تری همه چیز را ببینم.
از اینکه مسیر زندگی تان تغیر کرد، پشیمان نیستید؟ به خصوص اینکه این حرفه امنیت شغلی هم ندارد.
– در ابتدا کمی تردید داشتم. به خاطر اینکه یکی از دانشجوهای خوب دانشگاه بودم. اما با وجود اینکه از آینده خبر ندارم و نمی دانم که قرار است چه قدر در این کار پیشرفت کنم، اما به دلیل علاقه و عشقی که به سینما و بازیگری دارم، اصلااز انتخابم پشیمان نیستم.
تئاتر هم کار می کنید؟
– یک سالی که در موسسه آموزش می دیدم، کار کرده بودم. اما یکباره وارد سینما شدم. البته قرار بود با دوستانم یک کاری را روی صحنه ببریم که این اتفاق نیفتاد. اما امیدوارم که حتما شرایط مهیا شود و من هم تجربیاتی در این زمینه پیدا کنم. چون می توانم تجربیات بسیار خوبی در این زمینه به دست بیاورم.
اشتراک گذاری در: 
